بله، بله، من اطلاعات زیادی در این مورد میدانم، همه اینها مربوط به اندورفینی است که در بدن تولید میشود و باعث احساس خوشحالی و شادی میگردد. این یکی از دلایل خوب برای انجام ورزش است.
البته این بهترین جملاتی بوده که من تا بهحال در جواب پرسش بالا دادهام. تا کنون آنچنان که شایستهاست در نحوه این ارتباط ریز نشدهام و به جواب بالا اکتفا کردهام. جمله «اندورفین آزاد میشود» خلاصهترین تیر خلاصی بود که برای رهایی از این سوال برای خود و دیگران در آستین داشتم وگرنه خود میدانم که قضیه پیچیدهتر از این حرفها است.
هنگام شروع حرکات ورزشی، مغز شما یک حالت یا فشار جدیدی را تشخیص میدهد. بهدلیل افزایش فشار وارده به قلب، مغز فکر میکند که شما در حال مبارزه با دشمن یا در حال احساس خطری جدی هستید. بدن شما برای محافظت از خود و مغز از فشار وارده، پروتئینی بهنام BDNF - Brain Derived Neurotrophic Factor از خود آزاد میکند. این BDNF یک عنصر محافظتی و جبرانی برای نورونهای عصبی به شمار میرود و همانند کلید reset کامپیوتر عمل میکند. این دقیقا عاملی است که منجر به احساس آسایش بعد از تمرینات ورزشی میگردد.
همزمان با آزادسازی BDNF، اندورفین، دیگر ماده شیمیایی است که برای مبارزه با استرس در مغز، وارد کارزار میشود. سوال این است که آیا در این حالت هدف اصلی اندورفین فقط مبارزه با استرس است؟ McGovern در اینباره مینویسد:
این اندروفین بیشتر به کم کردن اثر زحمت و رنج تمرینات ورزشی تمایل دارد. اندروفین مانع از احساس درد شده و با درک یکنوع حس رضایتمندی ارتباط دارد. در مغز فعالیتهای زیادی صورت میگیرد و این فعالیتها در هنگام نشستن و تمرکز ذهنی نیز ادامه مییابد.
بنابراین، BDNF و اندورفین دقیقا عواملی هستند که موجب میشوند حرکات ورزشی پایهگذار احساس خوبی در ما شوند. از طرف دیگر در جنبه ترسناک این قضیه، این مواد رفتاری دقیقا مشابه با مواد اعتیادآوری همانند مرفین، هرویین و حتی نیکوتین دارند. تنها تفاوت در سودمندی ورزش و تمرینات ورزشی بر خلاف اعتیاد کشنده به مواد مذکور است.
میخواهیم در این قسمت از چگونگی رسیدن به اوج لذت از حرکات ورزشی بنویسیم. حالا دیگر از ساز و کار و ارتباط میان تمرینات بدنی و احساس خوشحالی بعد از آن بهاندازه کافی مطلع هستیم. اکنون بهتر است درباره شیوههایی صحبت کنیم که این سرخوشی را پایدار تر و بهینهتر از قبل نماید.
در پژوهش جدیدی از Penn State، موارد مهمی در اینباره روشن شد و نتایج حیرتانگیزی بهدست آمد. شادابی و سرزندگی بیشتر در کار یک روز، بیشتر از آنکه به تمرینات ورزشی منظم ارتباط داشته باشد، به تمرینات ورزشی شخص در همان روز بهخصوص وابسته است.
افرادی که تمرینات ورزشی را بهطور منظم در طول یک ماه قبل از روز برگزاری آزمایش انجام دادهاند (در روز تست تمرینی انجام نداده) نسبت به اشخاصی که در این یک ماه تمرینات خاصی را دنبال نمیکردند، نتیجه بهتری در تست حافظه کسب کردهاند. البته این افراد نتوانستند تست حافظه را بهخوبی کسانی که در صبح روز تست نرمش صبحگاهی داشتند سپری کنند.
نویسنده مشهور نیورک تایمز، Gretchen Reynolds کتاب کاملی در این زمینه با نام بیست دقیقه اول (The First 20 Minutes) نوشته است.کلید بحث در این نکته خلاصه میشود که برای رسیدن به بالاترین سطح شادابی و سلامتی، بهتر است قهرمان حرفهای نباشید. در مقابل، سطوح خیلی پایینتر از ورزش حرفهای برای رسیدن به اوج لذت و سرزندگی در کارهای روزانه نیاز است.
اگر در بیست دقیقه اول تمرینات بهمعنای واقعی ساکن و آرام باشید، بالاترین میزان سلامتی عاید شما میشود. با درنظرگرفتن این دستورالعمل، زندگی طولانیتری نصیب شما خواهد شد و بیماریهای خطرناک کمتری سراغ شما را میگیرند و همه اینها به همین ۲۰ دقیقه اول فعالیت وابسته است.
در نتیجه تصمیم بگیرید که در اول فعالیت خود به معنای واقعی آرامش داشته باشید و لزومی ندارد که به بقیه نگاه بیندازید. فقط بهمدت ۲۰ دقیقه تمامی توجه خود را متمرکز کرده تا نشاط حیرتانگیزی را هر روز صاحب شوید.
بعد از نرمشهای روزانه، حالت روحی افراد حقیقتا بهبود مییابد. این حالت بهبود یافته میتواند در روزهای آتی ادامه پیدا کند مگر اینکه عاملی موجب خرابی این حالت مفید گردد.
همانطور که قبلا اشاره شد تمرینات بدنی، با افزایش دادن پروتئین BDNF در مغز بهبهبود حالت روحی شخص منجر میشود. این حالت شباهت زیادی به حالات متأثر از داروهای اعتیاد آور دارد، در نتیجه تمرینات ورزشی منجر به رضایت و نشاط خارقالعادهای میشود.
آزاد شدن اندورفین تأثیری اعتیادآوری دارد بدین معنی که هر دفعه برای رسیدن به سطح رضایت پیشین نیاز به تمرینات ورزشی بیشتری است. (McGovern)
در نتیجه اگر تا بهحال تحرک بدنی نداشتید یا برای مدت قابل ملاحظهای ورزش مداوم نکردید، اگر برای شروع اقدام کنید بالاترین درجه نشاط و خوشحالی عایدتان خواهد شد.
منبع:زومیت